τι να πω, αυτό μου το blog το νιώθω σαν παιδί που το παραμελώ, σα γονιός μετά από διαζύγιο που βλέπει τα παιδιά του κάθε δεύτερο σαβ/κο, σα ρούχο που το αγόρασες παρορμητικά και το έκλεισες στην ντουλάπα για χρόνια...
η χρονική απόσταση από την τελευταία μου ανάρτηση μετράει ενάμισι χρόνο!!!
η Έλενα συνάδερφος επιμορφώτρια και εξαιρετική bloggίστρια (τι κάνεις Ελενάκι μου;) θα "ανατριχιάζει" με τις επετειακές μου αναρτήσεις...
και πάλι αν δεν ήταν η επιμόρφωση του β΄επιπέδου δε νομίζω να έμπαινα στη διαδικασία της ανάρτησης, αλλά βλέπεις κάτι πρέπει να δείξω ή μάλλον να αποδείξω ή καλύτερα να επιδείξω στους συναδέρφους μου...
αύριο θα φτιάξουμε με τους συναδέρφους και το δικό τους blog,
μ΄αρέσει αυτή η διαδικασία της δημιουργίας, της ανακάλυψης, του προβληματισμού, της σύνθεσης, της ικανοποίησης, της έκπληξης... συναισθήματα και δεξιότητες, γνώσεις και δημιουργικότητα ανακατεύονται αρμονικά και καταλήγουν στο "ιστοημερολόγιο" του καθενός
καλή επιτυχία μας!